در روستای دورافتاده تیلونیا در راجستان، یک ابتکار خارق‌العاده به مدت بیش از چهار دهه در حال تغییر زندگی جوامع محروم است. کالج بی‌پایان، یک سازمان غیرانتفاعی معروف جهانی، با ارائه آموزش، آموزش و راه‌حل‌های پایدار به افراد قدرت می‌دهد و معیشت روستاییان را بهبود می‌بخشد.
این سازمان در سال ۱۹۷۲ به‌دست فعال اجتماعی بنکر روی تأسیس شد و هدف آن رسیدگی به چالش‌های اجتماعی-اقتصادی است که جوامع حاشیه‌ای در سرتاسر جهان با آن مواجه‌اند. این سازمان بر اصل این که راه‌حل‌های مسائل محلی می‌تواند درون خود جامعه یافت شود، با تمرکز بر اشتراک‌گذاری دانش و افزایش ظرفیت کار می‌کند.
در مرکز رویکرد آنها، آموزش و توانمندسازی مردان روستایی و به‌ویژه زنان، که معمولاً حاشیه‌نشین و از فرصت‌های آموزشی کنار گذاشته شده‌اند، وجود دارد. کالج بی‌پایان به شدت بر این باور است که زنان دارای پتانسیل ناشناخته‌ای برای حل مشکلات حیاتی در جوامع خود هستند و توانمندسازی آنها منجر به توسعه پایدار در چندین جبهه می‌شود.
یکی از برنامه‌های کلیدی که کالج بی‌پایان ارائه می‌دهد، ابتکار انرژی خورشیدی بی‌پایان است. با شناسایی کمبود برق در بسیاری از مناطق روستایی، این سازمان زنان بی‌سواد و نیمه‌سواد را به عنوان “مهندسین خورشیدی” آموزش می‌دهد. این زنان، که معمولاً مادربزرگ‌ها هستند، با مهارت نصب و نگهداری پنل‌های خورشیدی مجهز می‌شوند و انرژی تجدیدپذیر را به جوامع خود ارائه می‌دهند. این رویکرد نه تنها نیازهای انرژی این روستاها را برطرف می‌کند بلکه فرصت‌های شغلی معناداری برای زنانی ایجاد می‌کند که در غیر این صورت دسترسی محدودی به فعالیت‌های درآمدزایی دارند.
تاکنون، کالج بی‌پایان هزاران زن را از کشورهای مختلف، از جمله هند، افغانستان، مالاوی و کنیا آموزش داده است. بسیاری از این زنان با دانشی که کسب کرده‌اند به روستاهای خود بازمی‌گردند و جوامع خود را توانمند می‌سازند و به عنوان عاملان تغییر عمل می‌کنند. این مدل پایدار تأثیر ماندگاری داشته و کیفیت زندگی بی‌شماری از افراد را به طور قابل توجهی بهبود بخشیده است.
علاوه بر این، کالج بی‌پایان می‌داند که آموزش نقش حیاتی در ایجاد آینده‌ای روشن‌تر برای جوامع روستایی ایفا می‌کند. برنامه‌های آموزشی آنها بر یادگیری عملی تمرکز دارد و مهارت‌هایی را ارائه می‌دهد که در یک زمینه روستایی مربوط و ارزشمند است. مدل آموزشی کالج بی‌پایان به افراد بی‌سواد و نیمه‌سواد، بدون توجه به سن یا جنسیت، این امکان را می‌دهد که مهارت‌های ضروری، از مراقبت‌های بهداشتی و مدیریت آب گرفته تا دست‌سازه‌ها و کشاورزی پایدار را کسب کنند.
فراتر از آموزش و ابتکارات خورشیدی، کالج بی‌پایان همچنین به مسائل مرتبط با دسترسی به آب و مراقبت‌های بهداشتی می‌پردازد. آنها با موفقیت سیستم‌های جمع‌آوری آب باران را پیاده‌سازی کرده و تصفیه‌خانه‌های آب را در مناطق دورافتاده ساخته‌اند و جوامع را به آب آشامیدنی سالم مجهز کرده‌اند. علاوه بر این، آنها زنان روستایی را به عنوان مهندسین خورشیدی آموزش داده‌اند تا کارخانه‌های نمک‌زدایی آب خورشیدی را اداره و نگهداری کنند و چالش‌های کمبود آب جوامع ساحلی را کاهش دهند.
تأثیر کالج بی‌پایان فراتر از روستاهای فردی است. این سازمان با سایر سازمان‌های پایه، دولت‌ها و نهادهای جهانی همکاری و شبکه‌هایی را ایجاد کرده است. مدل آنها در کشورهای متعددی به‌کار گرفته شده و به دیگر جوامع اجازه داده تا از استراتژی‌های توانمندساز آنها بهره‌مند شوند.
با ادامه گسترش فعالیت‌هایش، کالج بی‌پایان به عنوان نشانه‌ای از امید برای جوامع حاشیه‌ای در سراسر جهان عمل می‌کند. از طریق برنامه‌های نوآورانه و تعهد پایدار به توانمندسازی، نشان می‌دهد که تغییر واقعی می‌تواند از همکاری افراد برای خیر عمومی نشأت بگیرد.
در دنیایی که با نابرابری دست و پنجه نرم می‌کند، رویکرد جامع کالج بی‌پایان به عنوان گواهی بر پتانسیل مردم عادی برای به‌وجود آوردن تغییرات فوق‌العاده ایست. با آزاد کردن قدرت درون جوامع و افراد، این سازمان بی‌نظیر همچنان راه را به سوی آینده‌ای عادلانه‌تر و پایدارتر هموار می‌کند.
