تقاضا برای انرژی در حال افزایش است و انرژی هسته‌ای ممکن است کلید یک آینده پایدار باشد. با پیش‌بینی افزایش ۷۵ درصدی نیازهای جهانی به برق تا سال ۲۰۵۰، کشورها با چالش تأمین این تقاضا در عین کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مواجه هستند. انرژی هسته‌ای به عنوان یک بازیگر حیاتی در این زمینه ظاهر می‌شود که تأمین کنندۀ یک منبع پایدار از برق و انرژی حرارتی بدون کربن است.
در یک توسعه امیدوارکننده، ائتلافی از ۲۲ کشور در COP28 متعهد شدند تا ظرفیت انرژی هسته‌ای خود را تا نیمه قرن سه برابر کنند از طریق ابتکار “هسته‌ای بدون کربن” (NZN). این ابتکار نشان‌دهندۀ گام قابل توجهی به سوی شناخت نقش انرژی هسته‌ای در مبارزه با تغییرات اقلیمی است. با این حال، مسیر به سوی پایداری سؤالاتی را مطرح می‌کند که نیاز به اقدام سریع و قاطع دارد.
نشست‌های اخیر علاقه فزاینده‌ای به همکاری هسته‌ای در سطح بین‌المللی را نشان داده است. لحظات قابل توجه شامل اجلاس انرژی هسته‌ای در بروکسل بود که در آن سران کشورها به تأثیر حیاتی انرژی هسته‌ای در کربن‌زدایی و توسعه اقتصادی تأکید کردند. بعد از این، شرکت‌کنندگان در دومین کنفرانس وزیران “نقشه‌راه‌ها به سوی هسته‌ای جدید” در پاریس دوباره بر تعهد خود به افزایش ظرفیت هسته‌ای تأکید کردند و بر اهمیت همکاری بین‌المللی تأکید کردند.
از سوی دیگر، بخش خصوصی نیز به این موضوع توجه دارد و غول‌های فناوری مانند مایکروسافت به امضای توافق‌هایی برای تأمین انرژی هسته‌ای روی آورده‌اند. با این حال، با وجود این تحرکات امیدوارکننده، چالش‌ها در تأمین مالی لازم، که برآورد می‌شود بین ۳ تا ۹ تریلیون دلار تا سال ۲۰۵۰ باشد، باقی مانده است. غلبه بر این موانع مالی حیاتی خواهد بود برای آزادسازی پتانسیل کامل انرژی هسته‌ای در سال‌های آینده.
انرژی هسته‌ای: کلید بحث‌برانگیز راه‌حل‌های انرژی جهانی
افزایش تقاضا برای انرژی تمرکز دوباره‌ای بر انرژی هسته‌ای به عنوان یک راه‌حل مرکزی به ارمغان آورده است، اما پیامدهای این بازگشت پیچیده و چندوجهی است. در حالی که تعهد به سه برابر کردن ظرفیت هسته‌ای نشان‌دهندۀ توافق جهانی درباره ضرورت آن برای کاهش انتشار گازها و تأمین نیازهای انرژی است، بحث‌های پیرامون ایمنی، مدیریت طولانی‌مدت زباله و ریسک‌های ژئوپلیتیکی روایت را پیچیده می‌کند.
جالب است که ادراک عمومی از انرژی هسته‌ای در مناطق مختلف به شدت متفاوت است. برای مثال، در کشورهایی مانند فرانسه که حدود ۷۰٪ برق خود را از انرژی هسته‌ای تأمین می‌کنند، جمعیت عمدتاً از ادامه استفاده از آن حمایت می‌کند. در مقابل، کشورهایی مانند آلمان به طور کامل در پی حذف انرژی هسته‌ای به ویژه پس از فاجعه فوکوشیما در سال ۲۰۱۱ هستند. این دوگانگی نشان می‌دهد تجربیات تاریخی و نگرش‌های فرهنگی چگونه سیاست‌های انرژی و پذیرش عمومی را شکل می‌دهند.
علاوه بر این، زمینه مالی انرژی هسته‌ای تنها به سرمایه‌گذاری‌های اولیه مربوط نمی‌شود؛ بلکه شامل پیامدهای اقتصادی بلندمدت نیز هست. هزینه‌های پیش‌بینی شده برای غیر فعال کردن راکتورهای قدیمی و تأمین سایت‌های ذخیره‌سازی زباله، لایه‌های پیچیدگی مالی را به وجود می‌آورد. برخی تحلیلگران معتقدند که تأثیر واقعی اقتصادی انرژی هسته‌ای فراتر از هزینه‌های مستقیم انرژی است و شامل تأثیرات اجتماعی وسیع‌تری مانند ایجاد شغل در بخش انرژی پاک و پایداری محیط زیست در بلندمدت می‌شود.
علاوه بر این، چشم‌انداز بین‌المللی با ظهور فناوری‌های جدید در حال تغییر است. راکتورهای مدولار کوچک (SMRs) به عنوان یک تغییر دهنده بالقوه دیده می‌شوند که رویکردی ایمن‌تر و منعطف‌تر به انرژی هسته‌ای ارائه می‌دهند. حامیان این راکتورها استدلال می‌کنند که این فناوری‌ها می‌توانند به شبکه‌های انرژی کوچک‌تر یا مناطق دورافتاده خدمات رسانی کنند و فناوری هسته‌ای را قابل دسترس‌تر کنند. با این حال، اجرای چنین نوآوری‌هایی سؤالاتی را درباره چارچوب‌های رگولاتوری و ظرفیت کشورهای در حمایت از فناوری‌های جدید به وجود می‌آورد.
با افزایش تنش‌های ژئوپلیتیکی، نقش انرژی هسته‌ای نیز وارد بحث می‌شود. چندین کشور به دنبال توانمندسازی هسته‌ای نه تنها برای تأمین انرژی بلکه به عنوان ابزاری برای اثبات نفوذ جهانی هستند. پتانسیل سلاحی شدن انرژی هسته‌ای نیاز به توافقات و مقررات بین‌المللی سختگیرانه را برجسته می‌کند. چگونه کشورها به این چالش‌ها پاسخ می‌دهند احتمالاً بر روابط بین‌الملل و امنیت برای دهه‌ها تأثیر خواهد گذاشت.
یک سؤال برجسته مطرح می‌شود: آیا انرژی هسته‌ای واقعاً پایدار است؟ در حالی که این انرژی کم‌کربن تولید می‌کند، نگرانی‌هایی در مورد زباله‌های رادیواکتیو و ریسک‌های شکست‌های فاجعه‌آمیز وجود دارد. نوآوری‌ها در مدیریت زباله و ایمنی راکتورها باید با رشد در ظرفیت همراه باشد تا ایمنی عمومی و حفاظت از محیط زیست را تضمین کند.
به طور خلاصه، در حالی که انرژی هسته‌ای راه‌حل جذابی برای بحران انرژی جهان ارائه می‌دهد، آینده آن به مسائل مربوط به نگرانی‌های عمومی، قابلیت مالی، چارچوب‌های رگولاتوری و دینامیک‌های ژئوپلیتیکی بستگی دارد. در حالی که کشورها با این چالش‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند، تعادل بین بهره‌برداری از پتانسیل انرژی هسته‌ای و کاهش ریسک‌های آن برای سال‌های آینده تعیین‌کننده چشم‌انداز انرژی جهانی ما خواهد بود.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره راه‌حل‌های انرژی و سیاست‌ها، به انجمن هسته‌ای جهانی مراجعه کنید.
The source of the article is from the blog publicsectortravel.org.uk
